Karaluch wschodni

Karaluch wschodni (Blatta orientalis), nazywany również karaczanem wschodnim, karaluchem orientalnym, karaczanem pospolitym czy szwabem, to gatunek owada z rodziny karaczanowatych (Blattidae). Jest jednym z najstarszych znanych gatunków karaczanów, a jego nazwa „wschodni” pochodzi od pierwotnego obszaru występowania, którym były regiony Azji. Jednak z czasem, głównie za sprawą handlu i migracji ludzi, insekt ten rozprzestrzenił się na inne części świata.

Wygląd: Gatunek ten osiąga długość od 1,8 do 3 cm i ma ciemnobrązowe, prawie czarne ciało. Samce mają skrzydła, które pokrywają około 2/3 ich ciała, ale nie są zdolne do lotu. Samice mają bardzo krótkie skrzydła i są całkowicie nielotne.

Występowanie: Karaluch wschodni preferuje ciepłe (20-29℃), wilgotne i ciemne środowiska. Często bytuje w piwnicach, kanalizacjach, pustych przestrzeniach murów oraz pod podłogami. Ze względu na swoje preferencje środowiskowe, jest mniej powszechny w suchszych regionach – jest bardzo wrażliwy na brak wody. Karaluch wschodni wychodzi ze swoich kryjówek średnio po 1-2 godzinach po zachodzie słońca w poszukiwaniu pokarmu. Jego zdolność do przystosowywania się do różnych warunków środowiskowych pozwoliła mu na kolonizację wielu różnorodnych habitatów na całym świecie.

Wpływ na środowisko: Podobnie jak prusak i inne gatunki karaluchów, karaczan wschodni może przenosić chorobotwórcze patogeny na powierzchnie domowe i żywność, stwarzając potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Wynika to z jego obecności w różnych środowiskach, takich jak śmietniki czy kanalizacja. Odchody, linienia i martwe ciała karalucha wschodniego mogą wywoływać u niektórych osób reakcje alergiczne.